Emrivaki ve Ben Büyüdüm Serzenişi

Tarihe not düşmeye geldim 😊

Eskisi gibi yazamasam da yine de kapatamadığım bir yer oldu burası. Neyse hazırsanız başlıyorum...

5 yaş tamamlanmış 6 yaşından gün almış bir çocuk olarak Defne, hayallerini, beklentilerini tabi bununla beraber hedef ve taleplerini de daha bir gür sesle ifade etmeye başlamalıydı. 

Size bu akşam yaşadığımız bir olaydan ufak bir bölümü anlatacağım 🤓

Defne üst kattaki arkadaşlarıyla oynamaya gitmişti. Saat 21:30 civarı Defne’nin gelme saatine yakın apartman için haberleşmek için kullandığımız telefon çaldı.

Önce arkadaşı, sonra Defne bu gece onlarda yatıya kalıp kalamayacağını sordular. Ben de her Türk annesinin kendi annesinden miras aldığı o ihtişamlı cümleyi kurdum “Defne’nin şu an yaptığın şey bir emrivaki ve izin vermiyorum. uyku saatine kadar oynayıp lütfen sonra eve gel” dedim sonraki şeyler gözünüzde kendi çocukluğunuzdan canlandı mı? “Yaaağghh Anneeeğğğğ yıhağğ...” minvalinde bir kaç cümle daha ve o büyük hayal kırıklığı ses tonuyla telefon kapandı 😂

Sonra işte uyku saati Emre Defne’yi aldı geldi. Yatma hazırlıkları esnasında konuyu tekrar Emre de varken gündem yaptım. “Defne sen bugüne kadar hiç arkadaşında kalmadın ve bu önemli bir konu. Bu ve bu gibi konuları sadece benle ve telefonda değil babanın da olduğu ortamlarda birlikte konuşup karar vermeliyiz. Yine cevabımız hayır olur büyük ihtimalle ama” dedim ve istemsiz bir sırıtış yayıldı yüzüme 😌

Bundan sonrası işin efsane olan kısmı. Defne bir eli belinde “Ama anne ben artık 5 yaşındayım 10 yaşıma gelmeme çok az kaldı ve arkadaşımda kalmaya karar vermek benim hakkım” dedi 

Önce tüm zorluğuna rağmen dayanabildiğim kadar dayandım ama Defne’nin dudak bükme surat ifadesi ve saçlarını savurup gitmesiyle tüm ciddiyetim bozuldu ve o meşhur “şu an sinirden gülüyorum” kahkahasını patlattım 🤣🤣 10 yaşına az kalmışmış 🤣🤣🤣