Öğretmenlik Dendiğinde Çıta Çok Yukarıda
Öğretmenlik dediğimizde hepimizin kafasında canlanan belli başlı insanlar oluyor, genelde de iyiler çok da iyi olmadığı için insanın aklına hep kötüler kazınıyor.
Ben normalde de zaten bardağın dolu tarafına bakmaya meyilli bir yapıya sahibim ama ilkokulda öyle bir öğretmenim vardı ki, öğretmenlik konusunda çıtayı aldı kaf dağına koydu bıraktı, diğer kötü örneklerin aklımdan zamanla silinmesini sağladı sanırım.
Bir ilkokul öğretmeni düşünün ilkokul birinci sınıfta "öğretmenim sana bir şey soracam" dediğinde öğrenci, dizleri üzerine çöksün ve dinlesin.
Kız çocuklarını sürekli öbür öğretmenlere gönderemeyeceğini anladığında koca elleriyle saç toplamayı öğrensin.
Herkesten matematik yapmasını beklemesin, sesi güzel olan çocukların dikkatini derse çekebilmek için onlara türkü söylettirsin, hatta bazen sesi güzel olmasa da çocuğun canı şarkı söylemek istediğinde kalk gel sen de söyle desin.
Yermesin, başka çocukların da yermesine izin vermesin...
Ama bunu diğer çocukları rencide ederek ve bağırıp çağırarak değil, dönüp sahnede ve gülündüğü için canı yanan çocuğa
"Onların gülmeleri sen de neyi eksiltti? Hiçbir şey! Hayat devam ediyor mu? Ediyor! O zaman kaldığın yerden devam. Eğer iyi olduğunu sen içinde bir yerde bilirsen diğerleri eninde sonunda kabul eder." diyerek yapsın.
Öz saygı, öz güven ve öz değer yaratma...
Çocuklarla çocuk, büyüklerle büyük olsun, yeri geldiğinde öğretmen olsun, yeri geldiğinde anne baba olsun
Dert dinlesin dert ortağı olsun, ebeveynlerle konuşsun, yönlendirsin dahil olsun
Matematik, Fen, Sosyal Bilgiler öğretmek için önce kendi öğrensin
İmkanlar bu kadar demesin, hangi veliden ne alabiliyorsa (para değil dikkatinizi çekerim), babası elektrikçi olandan malzemeleri alsın elektrik deneyi yaptırsın, annesi doktor olandan insan vücudu alsın organları anlatsın, suyu düzenek kurup Hidrojene Azota ayırsın, evden elektrikli ocak getirtsin tuzlu suyu kristalleştirsin daha sayabileceğim bir çok şey var böyle...
Bitmez bu örnekler ve dikkatinizi çekerim ben ilkokulu 90'lı yılların başında okudum.
Yani ortada bu kadar kaynak, bu kadar bilgi, eğitmenlik üzerine bu kadar okunacak, destek olacak şey yokken bunları yapan bir insandan bahsediyoruz...
O benim ilkokul öğretmenim...
Olduğum kişi olma yolunda annem, babam kadar emeği var üzerimde...
Onların ısrar kıyamet apar topar 1,5 yaş erken beni neden okula başlattıklarını, neden onu seçtiklerini ve ona güvendiklerini yetişkin aklımla anlayabiliyorum...
İlkeli duruşuyla ve evrensel ahlaki değerleri benimsemesi ve uygulamasıyla örnek olan, ağzından çıkanla değil de tavır ve tutumuyla eğiten, hayatımda tanıdığım için çok şanslı hissettiğim insan...
Bir çocuğu dinlerken göz göze olmanın ne kadar önemli olduğunu, saygı ve sevgi görebilmek için önce benim göstermem gerektiğini, herkesin eşit olmayacağını bunun için adil olmam gerektiğini bana anlatmadan öğreten mentorum...
Tek derdi, zoru daha fazlasını öğretmek olan, ayakları üzerinde güvenle duran, soran, araştıran, yargılayan, dürüst ve ilkeli insanlar yetiştirmek olan ve bunun için çabalayan öğretmen...
Herhangi bir sosyal medya hesabı yok, örnek olması için yaşıtım olan öğretmen arkadaşlarıma, hele bugünlerde çok daha ihtiyacımız olduğu için,
Fikri hür, vicdanı hür nesiller yetiştirmek için,
Çocuklarımız eşit haklara sahip olsunlar diye evde bize okulda öğretmenlere çok iş düşüyor...
Öğretmenlik mesleği hakkıyla yapıldığında çok zor biliyorum...
Sabırla, şefkatle, tekrar tekrar aynı şeyi öğretmek...
Her anne baba öğretmen, her öğretmen anne baba aslında...
Bir neslin yetişmesinde sorumluluk alan, bunu severek tüm zorluklarına rağmen kabul edip yapan;
"nasılsa anlamayacaklar", "zaten müfredatın da dışına çıkamam", "şimdiki çocuklar çok şımarık bildiğin gibi değil" demeden, karşılık beklemeden, karşılığını görmediğinde yılmadan,
Bıkmadan, usanmadan "off" dese bile yine de içinden gelerek ve karşısındaki çocukları severek üstesinden gelip,
Sorumlu olup, sorumluluğun bilincinde olan, bir çocuksa o, ona ulaşıp içindeki cevheri çıkarabilen, dert dinleyen ve çözen ve bunları görev olduğu için değil zaten olması gerektiğini düşündüğü için sanki herkes bunu böyle yapıyormuş gibi algılayan...
Güvenebileceğimiz bir geleceğimiz olsun diye, umudumuz olsun diye, çalışan değer yaratan ve değer katan tüm öğretmenlerin günü kutlu olsun...
Çok değerlisiniz...
Hakkınız, emeğiniz ödenmez..
"Bunları yapan öğretmen mi kaldı?" demeyin ben bir kaç tane biliyorum ve diğerlerinden de umudumu kesmiyorum 
💜
💜
